E N  T O E N ……… door Bram Borstlap – 84 jaar     

Na de leuke stukjes die Arie Hoogstad heeft geschreven mag ik proberen een en ander te vertellen over de periode na 1944.

Even terugkijkend naar de oprichting van onze club: dat was in 1929 door leerlingen van de Juliana Mulo, Velgersdijkstraat;de spelers waren toen 14/15 jaar Ik werd supporter in 1930 toen de club in dat jaar werd toegelaten in de competitie van de Christelijke Nederlandsche Voetbalbond, ingedeeld in de reserve 3^e klasse. Louter overwinningen in de dubbele cijfers. 

Officieel werd ik lid in 1944 toen ik werd gevraagd algemeen secretaris te worden. Deze functie heb ik –met enkele jaren onderbreking- tot 1989 bekleed. Inmiddels werd in 1934 een veld gehuurd van de heer Barendrecht (bijgenaamd Witte Wouter). Met een lening van 2 vaders werd een bescheiden keet gekocht. In 1944 werd ons veld onbespeelbaar doordat de Duitsers houten palen in de grond plaatsten ter voorkoming van eventuele landingen van parachutisten. Aan het eind van de oorlog hebben we er nog 1 wedstrijd gespeeld en wel tegen een Canadees team, dat gestationeerd was in een bewaarschool. Met het restant van de muziekvereniging “Crescendo”, geposteerd op een oplegger, trok de stoet naar de Boerg.Vliet. Daar het terrein niet van een afrastering was voorzien, konden we geen entree heffen; vandaar dat we met weckflessen collecteerden, wat een aardig bedrag opleverde.

Noodgedwongen moesten we verhuizen naar Varkenoord. Dat veroorzaakte een drama; er bleven nog 2 elftallen over. De spelers trokken per fiets naar de uitwedstrijden, waaronder die in Strijen en Numansdorp. Na een bepaald competitiejaar stonden we op een degradatieplaats. Dankzij een foefje van de toenmalige competitieleider, de vader van Gerard van der Meijde werd alsnog (vraag me niet hoe) een degradatieduel vastgesteld en dat wonnen we !

Natuurlijk verlangden we naar een eigen complex. Daarom werd een intensieve campagne gevoerd met het Bureau voor de Lichamelijke Opvoeding. Heel uitgebreide overzichten van speeltijden, die andere verenigingen hadden die op een eigen complex speelden. Sommige van onze lagere elftallen speelden hun thuiswedstrijden aan de Abraham van Stolkweg of op Laag Zestienhoven. Tot drie maal toe ontvingen wij een brief,  ondertekend door de directeur de heer Piet Burik, dat we op korte termijn een complex zouden krijgen.

Jawel, die korte termijn werd realiteit in 1969 toen we de beschikkling kregen over ons huidige onderkomen (dus circa 20 jaar zeuren, praten, smeken !!) Een goed geslaagde obligatielening onder de leden, een groot bedrag dat we verdienden door zelfwerkzaamheid van onze leden (elk uur bracht 10 gulden op) en dankzij het krijgen van kortingen op de door ons aangekochte onderdelen, hielpen ons het financiële plaatje aardig rond te krijgen.

In 1970 droeg de bouw- en financiële commissie het gebouw over aan het bestuur. De kantine, de bestuurskamer etc.werd ons eigendom en de kleedkamers huurden we van de gemeente – een aantal jaar geleden werden deze ook door ons aangekocht. Vergeleken met die tijd is er heel wat verfraaid; de kantine werd vergroot, er kwamen  nieuwe bestuurs- en commissiekamers. Nog later werd er een stuk aangebouwd waar nu de kleedkamers 1 en 2 zijn, alsmede het domein van onze verzorgers, terwijl ook de toiletgroep een mooie renovatie onderging. Natuurlijk kunnen we hierop erg trots zijn.

Een tweede belangrijk feit was in 1951 de strijd om de KNVB-beker. Wat nog nooit bereikt was, lukte nu. Ons eerste haalde de halve eindstrijd met een beslissingswedstrijd tegen W.F.V uit Zwolle. Daarover later meer. Een derde gebeurtenis had ook in 1951 plaats, een sportuitwisseling met de Deense voetbalclub “Rodvre”, spelend in een voorstad van Kopenhagen. Het werd een heel geslaagde trip, met grote gastvrijheid en enkele heel aardige wedstrijden. Een jaar later volgde een TOG-reis naar Zwitserland en Oostenrijk(zonder wedstrijden) en in 1953 een dito trip naar Italië.

Een week later kwamen onze Deense vrienden en vriendinnen naar Charlois. Evenals in Denemarken de gasten ondergebracht bij de gezinnen van onze deelnemers aan de reis naar Denemarken. In die tijd (1951) waren dergelijke uitwisselingen een hoge uitzondering. Vandaar dat we het aardig konden spelen. TOG regelde wedstrijden voor onze Deense gasten met “Hercules”(nu RVVH), Noordwijk en Huizen. Voorwaarden: Een ontvangst op de respectievelijke raadhuizen (was ons in Denemarken ook overkomen), een lunch en fl. 400,- vergoeding. Van dat geld werd onze gasten een diner in een restaurant aangeboden, dus hoefden de Charloisse gastvrouwen geen warme maaltijd te serveren. Een groot sportfeest op het oude CVV terrein aan de Klaverstraat besloot het bezoek.

Terugkomend op die halve eindstrijd om de KNVB beker. Deze wedstrijd was door de KNVB vastgesteld op de dag dat wij uit Denemarken terugkeerden Ondanks onze dringende verzoeken deze te mogen uitstellen, lukte dat niet. Op het overnachtingsadres op de terugreis in Duitsland, werd erop gehamerd die avond niet op stap te gaan. Waarschijnlijk zonder succes……

Er vertrokken 7 volle bussen met leden en supporters uit Charlois naar Veenendaal om daar de bus uit Denemarken te begroeten. Helaas werd het geen beste wedstrijd. Op een gegeven moment liep de reservekeeper van ons –wijlen Arend Janssens- als middenvoor te spelen. Een gemiste kans om een keer de eindstrijd te bereiken.

De jubileumcommissie wil Bram graag bedanken voor deze geleverde bijdrage en neemt een petje af voor zijn herinneringsvermogen.