|
Anekdote
over Nico Pruyt..........
Tijdens een
thuiswedstrijd van het eerste aan de Schulpweg stond ik samen met
m'n vader en vele andere toeschouwers (soms wel drie rijen dik)
"achter de draad" die het veld omheinde.
Naast de kantine, achter de heg naast het hoofdveld stond een bok,
vastgeketend aan een pin in de grond.
Tijdens de wedstrijd was het de bok gelukt om de pin uit de grond te
trekken en door de heg naar het hoofdveld te komen.
Toen Nico Pruyt de bok tussen het publiek door het veld op zag stuiven,
bedacht hij zich geen moment en rende met z'n bekende dribbelpasje
voor de bok uit het veld over en sprong over de draad en nam tot
hilariteit van de toeschouwers plaats tussen hen 'langs de lijn'. DE
bok werd door de overige (moedigere) spelers van het veld gejaagd,
terug naar z'n veldje en de wedstrijd werd normaal uitgespeeld.
Geen idee welke wedstrijd het was, maar ben wel benieuwd of
Nico zich dit nog herinnert.
Verder was deze balkunstenaar/baltovenaar, naar mijn bescheiden mening,
de meest technisch begaafde speler die TOGR ooit in de gelederen
heeft gehad.
Balletje met de voet oprollen over de kuit van het standbeen en dan
loodrecht omhoog 'hakken' om de bal vervolgens al koppend op te
vangen of doodstil op te vangen in de nek en dan koppend verder
gaan, afgewisseld met stuiten op de linker en rechtschouder.
Als klein ventje dit meerdere malen met bewondering gadegeslagen op het
'pleintje' (Slotboomplein), waar m'n oma woonde.
Er gingen op het
pleintje toen ook geruchten dat hij in beeld was bij Feijenoord.
Z'n jongste broer Leo (bijnaam 'Deed' of "Deet") is, zoals zovele
TOG-talenten (o.a. Ferry ter Mors, Chris Pelle, Martin Luhrman, Cor
vd Pols) later bij Zwart Wit'28 gaan voetballen.
Bart Braafhart
|
Antwoord en
aanvulling van Nico Pruyt:
Leuk verhaal van
je. Dat van die bok was ik helemaal vergeten maar nu je het zegt,
herinner ik me het weer.
Het is interessant dat je deze grappige gebeurtenis aanhaalt omdat
ik er zelf zeker niet meer op was gekomen.
Het staat bovendien wel een beetje voor mijn persoon omdat ik in
vele wedstrijden die ik gespeeld heb vaak meer bezig was met het
ontwijken van aanslagen op de benen en andere lichaamsdelen, dan met
voetballen.
Dus ook aan deze bok ben ik ontkomen door mij onder het publiek te
begeven.
Ik denk dat de 'moedigen' de mannen geweest moeten zijn die zelf
doorgaans meer uitdeelden dan incasseerden en dan kan ik wel een
paar namen geven maar dat moet dan maar een keer in de context van
het project.
Op het
Slotboomplein bij het klooster zijn vele kleine maar ook grote
partijen -zoals wij dat noemden- gespeeld en hoewel daar de nadruk
lag op de techniek - er werd toen immers met veel mensen op een
beperkte ruimte gespeeld- werden er ook wel 'slidings' gemaakt door
bijv. Lowietje Bosveld die bovendien als keeper net zo makkelijk op
de tegels viel als slidings maakte als speler en bovendien ook de
ballen van het kloosterdak haalde door loodrecht met een minimum aan
houvast aan de muur, naar het dak te klimmen.
Ook Coen Peet
kwam de laatste keer dat ik bij TOGR was met een verhaal dat zich
naar zijn zeggen afspeelde in de kleedkamer toen Aadje Bak nog
trainer was. Hij beweerde dat niet Aad Bak de strategie bepaalde
maar ik. Ik ben me daar absoluut nooit van bewust geweest maar
kennelijk hebben anderen daar een ander idee over. Wel gaf hij toe
dat ik altijd een groot voorstander was van de bal een keer aanraken
-wat hij later pas heeft leren inzien dat zoiets het spel ten goede
komt- en dat ik mijn medespelers vaak verweet als zij onnodig weer
eens een mannetje moesten passeren waardoor de vaart uit het spel
verdween.
Ik denk dat er nog
veel verrassende verhalen liggen te wachten.............
 Nico Pruyt
|
