SPORTIEF OVERZICHT T/M 21 JUNI 2013

'TOGR was de mooiste club van Rotterdam'

Einde van een tijdperk

Een roemruchte Rotterdamse voetbalvereniging is dan opgehouden te bestaan. Wie had dat pakweg tien jaar geleden kunnen denken toen TOGR in de zaterdaghoofdklasse furore maakte en de strijd aabond met IJsselmeervogels, Spakenburg, Quick Boys, Rijnsburgse Boys en aartsvijand Zwart'Wit28? Vele oudleden zullen vanavond een traantje wegpinken en enkel nog de vele herinneringen kunnen koesteren van hun club die op 3 maart 1929 door leerlingen van de Juliana Mulo aan de Velgersdijkstraat werd opgericht. De spelers waren toen gemiddeld veertien, vijftien jaar en werden toegelaten in reserve derde klasse van de Christelijke Nederlandsche Voetbalbond.
Vervolgens werd in 1934 een veld gehuurd van ene heer Barendrecht bijgenaamd de Witte Wouter. Dankzij een lening van twee betrokken vaders werd een bescheiden keet gekocht. In 1944 werd het veld echter onbespeelbaar doordat de Duitsers houten palen in de grond plaatsten ter voorkoming van eventuele landingen van parachutisten. Noodgedwongen moest TOGR verhuizen naar Varkenoord. De spelers gingen in die tijd per fiets naar de uitwedstrijden, waaronder die in Strijen en Numansdorp. Na deze voor de club moeilijke tijd verhuisde TOGR naar de Schulpweg en in de Ebenhaëzerstraat werd er een winkelpandje gehuurd, met daarachter enkele woonkamers. Daar moesten het bestuur, de elftalcommissie en de jeugdcommissie alles regelen. Toch werd TOGR één van de grootste zaterdagclubs van Rotterdam. Na twintig jaar kreeg TOGR in 1971 eindelijk een eigen complex aan de Charloisse Lagedijk.
"Hét absolute hoogtepunt van TOGR was de eerste promotie naar de hoofdklasse in 2002 na een beslissingswedstrijd tegen Sparta Nijkerk," vertelt voormalig voorzitter Ad van der Poort. "Na diverse degradaties uit de hoofdklasse volgde toen weer een aantal promoties. Op verenigingsvlak is altijd de onderlinge verbondenheid bijzonder sterk geweest."
"In de jaren vijftig en zestig waren we zelfs één van de grootste clubs uit de regio. Zo gingen we met Pinksteren met bussen vol voetballers naar de bondsdag in Apeldoorn. Ook de jubilea van de club in de Kuip waren prachtig. Het 75-jarig bestaan, gevierd op het eigen complex, werd door veel (oud-)leden bezocht.
Van der Poort: "Een ander hoogtepunt vond ik de kroniek in de presentatiegids bij ons 75 jarig bestaan waaraan Arie Hoogstad, Bram Borstlap, Wim van Wingerden en Gerard van der Meijde hebben meegewerkt. Stuk voor stuk mensen die enorm veel voor TOGR hebben betekend en bestuurlijk nadrukkelijk aanwezig zijn geweest."
"Hetzelfde gold natuurlijk voor onze 'hoffotografen' Bart Braafhart en Jenny Groeneveld. De jarenlange steun van Joop Knipscheer, die het mogelijk maakte dat er een tribune kwam en TOGR het jaren in de hoofdklasse kon uithouden, was uniek TOGR was echt de mooiste club van Rotterdam en voor velen een belangrijk deel van hun leven." besluit Van der Poort.

(Bovenstaande tekst is overgenomen uit een krantenartikel van 21 juni 2013. Het volledige krantenartikel is geplaatst op pag. algemeen / berichten

-------------------------------------

TOGR FOREVER 1929-2013

3 maart jl. bestond RCVV TOGR 84 jaar. 84 jaar zijn er vreugdevolle en tragische momenten op en buiten het veld gedeeld. 84 jaar lang hebben ook besturen in verschillende samenstellingen en iedereen op haar eigen wijze aan RCVV TOGR kleur gegeven.
Hoogtepunt in al die jaren is de promotie naar de 1e klasse en de hoofdklasse. Voor elke amateurvoetballer een droom. Die droom is bij TOGR werkelijkheid geworden. Iedereen uit de amateur, maar ook uit de professionele wereld wist de Lage Weide aan de Charloise Lagedijk te vinden. De geschiedenis is echter bekend. Het is in principe makkelijker om een niveau te bereiken dan op een bepaald niveau te blijven. Daar is de voetbalwereld geen uitzondering in, integendeel.
Met het aantreden van het nieuw bestuur op 18 april 2011 is jarenlange ervaring verdwenen en is een fase in de geschiedenis van RCVV TOGR begonnen. Met frisse ideeen werd een 10-puntenplan in de eerste Algemene Ledenvergadering gepresenteerd. Met dit plan werd afscheid genomen van RCVV TOGR als prestatieclub. Sociaal maatschappelijk werd het nieuwe credo.
Sociaal maatschappelijk betekende op zoek naar nieuwe uitdagingen. In een omgeving waar iedereen dezelfde dingen doet, moet je het onderscheid proberen te maken. Dat onderscheid werd gevonden in de introductie van het G-voetbal. In instantie waren de leden sceptisch. Wat moesten deze mensen bij een club als TOGR? Maar naar mate de maanden verstreken werden de mensen steeds meer enthousiast. Uiteindelijk is G-voetbal uitgegroeid tot een vlaggenschip van de club.
Maar ook het meisjesteam en de E-jeugd gaven TOGR weer kleur.
Een club kan echter ook niet zonder Vrijwilligers. Ik heb daar in mijn nieuwjaarspeeches ook steeds aandacht aan besteed. Elke maandag is een groep TOG-ers tot het laatste bezig geweest met het schoonmaken van de kantine, de was en alles wat er bij een club als TOGR aan werkzaamheden moest gebeuren.
Ik kan hier alle namen opnoemen, maar dan zou ik misschien mensen te kort doen. Een naam wil ik wel noemen en dat is Peter Lens. Met ziel en zaligheid heeft hij zich jarenlang ingezet voor zijn club RCVV TOGR. Iedere gast was lyrisch over het veld en dan konden we met trots zeggen dat hebben we te danken aan een man, nl. Peter Lens. Het was dan ook meer dan logisch dat hij voor zijn inzet is beloond met de Zilveren Karel de Stoutespeld.
Met de herinnering aan deze speld wil ik alle vrijwilligers bedanken die zich in al die jaren hebben ingezet. En nu komt er een einde aan, een einde aan een Roemruchte club.
Of toch niet helemaal. Een aantal TOG-ers hebben besloten om RCVV TOGR voort te laten leven. Onder het motto TOGR Forever wil men de club voortzetten. Dit keer niet op het veld, maar via facebook en de website. Het zijn mooie ideeën, maar ook hiervoor geldt het moet worden gedragen.
Ik spreek dan ook de wens uit dat TOGR Forever uit mag groeien tot een mooie club mensen die TOGR voor altijd in hun hart zal dragen.

Namens Het Bestuur. P. Diepenhorst