Wat in 2003 als een studentengrap begon, eindigt na dit seizoen voor de meesten van ons met een tweede plaats in de competitie als sluitstuk van zes mooie seizoenen aan de Lagedijk. Zes jaar lang heeft ons team als vierde, vijfde of zelfs zesde met wisselend succes maar veel plezier in het groen-wit gespeeld. Het merendeel van ons team zwaait aan het einde van dit seizoen af en dat wilden wij niet zonder een paar laatste woorden voorbij laten gaan. Daarom, voordat wij iedereen bij TOGR bedanken voor alles dat de club de afgelopen seizoenen voor ons heeft betekend, enkele impressies uit het grote aantal onvergetelijke uitwedstrijden in zes jaar tijd. Lees en geniet mee! Na alle dingen die wij op de regionale velden hebben meegemaakt, is en blijft het gras op de Charloisse Lagedijk toch het groenst.

IJVV De Zwervers 11 uit:

De toch niet meer zo piepjonge keeper van De Zwervers trok zijn handschoenen uit en rende zonder om te kijken van het veld, linea recta naar de kantine. Gelukkig voor de keeper wachtte zijn moeder hem hier op met een flesje fristi en een zakje chips. Vanaf de schoot van zijn moeder zal deze keeper misschien nog wel hebben moeten toezien hoe “Des nuevos autos” met treffer nummer 7 de eindstand op 2-7 bracht.

Gedicht van Sinterklaas op 4 december 2004 over de uitwedstrijd tegen Voorne 7:

De scheids in het zwart, een aardige vent
Jammer alleen wanneer hij het verschil tussen een tackle en een doodschop niet kent
Jullie 0-3 was koeltjes, scherp en effectief
De keeper kansloos, zag ook zijn blonde vriendinnetje-lief

Zinkwegse Boys 5 uit:

Er werd fanatiek gespeeld, 77% van de duels waren voor het zesde en dat leidde tot een aantal aardige kansen. Ondanks de van de Zwaluwen overgekomen scheidsrechter Th. Uisfluiter die deze wedstrijd op het wedstrijdformulier aanmerkte als een dameswedstrijd,  bleef het zesde koel.

DVO 6 in hun eigen wedstrijdverslag over TOGR 4:

Hoogtepunt; “Het taalgebruik van de tegenstander, wedden dat de helft liever op hockey wil”.

Simonshaven 7 uit:

Kranig werd er teruggevochten. Dit bleek toen de nummer 9 van Simonshaven (vanwege zijn gouden oorbel en opgevoerde Opel Astra waarschijnlijk de held van het dorp) dacht ook binnen het veld de held te zijn. Zijn roekeloze en arrogante acties werden door de Barracuda op de juiste waarde ingeschat en beloond met een gemikte sliding op de kuit/knieholte.

En tot slot; RFC 2000 3 uit:

De scheids zag bij zijn thuisteam de moed in de schoenen zakken en riep de aanvoerders bij zich. ‘Het onweer nadert. Zal ik affluiten voor er doden vallen?’ Natuurlijk scheids. 0-2 Winst. De jacht op het kampioenschap is begonnen. 

TOGR bedankt, het was mooi! Veel succes en tot ziens!

Het grootste deel van het vierde