| Extra aandacht voor onze speler Miguel
Claudio Lopes
Silva Uit: Rotterdams Dagblad,
14-11-2001
EXOTISCHE MUZIEK ALS BRON VAN INSPIRATIE
Miguel Claudio Lopes Silva (27), "Migui"
voor intimi, verhuisde op 15-jarige leeftijd met zijn vader van het
Kaapverdische eiland San Nicalao naar Rotterdam-Zuid. Twee jaar later werd hij
lid van vierdeklasser DCL, waar hij zich al snel verzekerde van een basisplaats
in het eerste elftal. Bij Spijkenisse, zijn volgende vereniging, verwierf de
behendige middenvelder met zijn soms onnavolgbare acties al snel de bijnaam
"de balgoochelaar van Spijkenisse", maar toch schopte hij het niet
verder dan het tweede elftal. In diezelfde periode werd Lopes Silva evenwel
uitgeroepen tot de beste speler van de Kaapverdische eilandencompetitie, die op
de velden bij het CBR werd gehouden. Inmiddels is hij uitgegroeid tot de ideale
voetballer van TOGR trainer Wim van der Steene. De Kaapverdiaan, die
zaterdag een belangrijke treffer scoorde tegen SHO, heeft naast voetbal nog een
tweede grote passie: muziek maken. De eerste cd zal binnenkort worden
uitgebracht.
Door: Ed Voortmeijer
Rotterdam - Dat het kan verkeren, is iets waar
Miguel Lopes Silva over mee kan praten. Tot twee en een half jaar geleden had de
talentvolle middenvelder de pech niet te worden opgemerkt door de scouts uit de
regio. Na het mislukte avontuur bij Spijkenisse, waarover hij slechts kwijt wil
dat 'de aanvoerder op de lichthalfplaats speelde en de zoon van de technisch
directeur linksbuiten was', had hij een seizoen lang zijn noppen versleten voor
vierdeklasser Belvédère.
"Fusil Lima, de trainer van het team waarmee ik aan de Kaapverdische
eilanden-competitie deelnam, was bij die club assistent coach onder Joop Musterd",
duikt Lopes Silva terug in de tijd. "Musterd was zeer gecharmeerd van mijn
spel. Ik merkte echter al snel dat het niveau voor mij te laag was.
Tijdens mijn verblijf aan de Spinozaweg kwam Janus van Peenen, de voorzitter van
Heerjansdam, een keer naar me kijken, maar juist toen speelde ik één van mijn
mindere wedstrijden. Omdat ik toch hogerop wilde heb ik aan het eind van de
competitie de stoute schoenen aangetrokken en mezelf aangemeld voor een training
bij TOGR. Van mijn vriend Didi Lopes had ik namelijk gehoord dat die vereniging
op zoek was naar een linksback". Als de toenmalige oefenmeester John van
Diggele enige twijfel of scepsis had, dan werd die al weggenomen tijdens de
eerste training. In hoog tempo werkte de sollicitant een indrukwekkend aantal
passeerbewegingen af. Sleepbewegingen, plotselinge versnellingen, merkwaardige
hakjes met effect. Wat Lopes Silva liet zien, hoorde eigenlijk thuis op straat.
Het was een demonstratie van techniek en Van Diggele vroeg hem dan ook direct of
hij wilde blijven.
"De beslissing was gemakkelijk", glimlacht Lopes Silva. "Binnen
twee uur was ik gepromoveerd van de vierde naar de eerste klasse. Vanaf de
eerste wedstrijd heb ik in het eerste elftal van TOGR gespeeld. Ik heb het er
uitstekend naar mijn zin. Alle selectiespelers zijn vrienden van elkaar en dat
zie je terug in de resultaten". |
KANJER
En die mogen er zijn. TOGR timmert dit seizoen nadrukkelijker dan ooit aan de
weg in de eerste klasse. Na 9 duels leidt de ploeg van Wim van der Steene het
klassement met 19 punten. Dat zijn er evenwel als SHO vergaarde, maar de
Oud-Beijerlanders hebben wel een wedstrijd meer gespeeld. Dit succes komt voor
een niet onbelangrijk deel op het conto van de in topvorm zijnde Kaapverdiaan. 'Migui',
die door SHO trainer Hans Maus werd omschreven als een kanjer, dolt niet alleen
de ene na de andere verdediger, hij scoort er ook lustig op los. Zowel tegen
NTVV als NSVV schoot hij driemaal raak.
"Ik word geinspireerd door mijn tweejarig zoontje Claudio Lorenzo,
overigens ook een linkspoot. Hij roept constant 'scoren, papa' en is boos als ik
de bal verspeel" onthult Lopes Silva, die bij TOGR inmiddels de bijnaam 'slangemens'
heeft gekregen. "Dit seizoen proberen we minstens voor een periodetitel te
gaan. TOGR is niet minder dan DOTO of SHO. Zelfs het sterke zondagelftal van
Leonidas hebben we na een krankzinnige wedstrijd op 7-7 weten te houden. Ik wil
graag in de hoofdklasse spelen. Vandaar dat ik hoop dat TOGR promoveert".
PASSIE
Miguels passie voor het voetbalspel dateert van zeer jeugdige leeftijd. Reeds op
zijn zesde holde hij samen met zijn vriendjes in zijn geboorteplaats Vila Ribera
Brava op blote voeten achter een zelf gemaakte bal aan. "Soms voetbalden we
met blikjes of met een tennisbal. Die moest veertig keer hoog gehouden worden.
Dat lukt me nu niet meer. Pas toen ik ging studeren, werd ik lid van een
amateurclub. Dat was op het eiland Sovicent. Het heeft niet lang geduurd, want
op mijn vijftiende nam mijn vader, die zeeman was, mij mee naar Rotterdam.
Mijn moeder en drie broers bleven achter op San Nicalao. Pas na twee jaar mocht
ik hier lid worden van een voetbalclub. Dat werd DCL, waar ik twee jaar heb
gespeeld alvorens ik besloot mijn geluk te beproeven bij Spijkenisse. Op mijn
zeventiende kreeg ik van mijn vader een prachtig cadeau: een keybordje. Ik had
altijd al iets met muziek gehad en kon nu zelf gaan spelen. In de loop der jaren
heb ik een hele muziekkamer ingericht. Samen met mijn partner Aniseto Soares
maak ik nu een eigen cd met Kaapverdische, noem het maar exotische muziek. Wij
zijn bijna klaar. Ik programmeer de muziek en Soares schrijft de teksten. Soms
zit ik tot drie uur in de nacht in mijn muziekkamer. Dat is rustgevend. Hier doe
ik de inspiratie op om zaterdags te presteren". |
